-
1 conruptum
corrupted parts (pl.) (of the body) -
2 in-citō
in-citō āvī, ātus, āre, to set in rapid motion, urge on, hurry, hasten, accelerate, quicken: vehementius equos incitare, Cs.: stellarum motūs incitantur: lintres magno sonitu remorum incitatae, Cs.: ex castris sese, sally out, Cs.: cum ex alto se aestus incitavisset, had rushed in, Cs.—Prov.: incitare currentem, spur a willing horse.—To <*>rouse, augment: hibernis (amnis) incitatus plu<*>iis, swollen, L.—Fig., to incite, encourage, stimulate, rouse, excite, spur on: me imitandi cupiditate: ingenium diligentiā ex tarditate: oculos incitat error, O.: suos sensūs voluptuarios: Caesarem ad id bellum, Cs.: ad bellum incitari, L.: cuius libidines ad potiundum incitarentur: incitabant (animum) conrupti civitatis mores, S.—To inspire: nam terrae vis Pythiam incitabat.—To excite, arouse, stir up: Catonem inimicitiae Caesaris incitant, Cs.: istos in me: opifices contra vos incitabuntur: milites nostri pristini diei perfidiā incitati, Cs.—To stimulate, excite, increase, enhance: consuetudo eloquendi celeritatem incitat. -
3 māciēs
māciēs —, abl. maciē, f [2 MAC-], leanness, thinness, meagreness, atrophy: homo grandi macie torridus: sedet in corpore toto, O.: conrupti equi macie, Cs.: macies Occupet malas, H.: macie tenuant armenta, i. e. privation of food, V.: macies aegri veteris, Iu.—Of the soil: (seges) neque deficiat macie, O.—Of language, poverty, Ta.* * *leanness, meagerness; poverty -
4 incito
in-cĭto, āvi, ātum, 1, v. a., to set in rapid motion, to hasten, urge forwards; and with se, to put one ' s self in rapid motion, to hasten, rush (freq. and class.).I.Lit.A.In gen.:B.vehementius equos incitare,
Caes. B. C. 2, 41, 4:saxa per pronum,
Sall. H. 3, 22 Dietsch:hastas,
Val. Fl. 1, 409:stellarum motus tum incitantur, tum retardantur,
Cic. N. D. 2, 40, 103:naves longas remis,
Caes. B. G. 4, 25, 1; cf.:lintres magno sonitu remorum incitatae,
id. ib. 7, 60, 4:navigio remis incitato,
id. ib. 3, 14, 6:alii ex castris sese incitant,
sally out, id. B. C. 2, 14, 3; cf.:cum ex alto se aestus incitavisset,
had rushed in, id. B. G. 3, 12, 1; and:quo major vis aquae se incitavisset,
id. ib. 4, 17, 7: duabus ex partibus sese (naves) in eam (navem) incitaverant, id. B. C. 2, 6, 4; cf. id. ib. 3, 24, 3.—Prov.: incitare currentem, to spur a willing horse, i. e. to urge a person who does not need urging, Cic. Phil. 3, 8, 19; cf. id. Q. Fr. 1, 1, 16; v. curro.—In partic., to cause to grow larger, i. e. to augment, increase, to promote the growth of (not ante-Aug.; cf.II. A.excito, I. B.): hibernis (Enipeus amnis) incitatus pluviis,
swollen, Liv. 44, 8, 6:frequentibus fossuris terra permiscetur, ut incitari vitis possit,
Col. 4, 22, 3; 4, 33. fin.; 3, 21, 7.—In gen.:B.aliquem imitandi cupiditate,
Cic. Brut. 92, 317:quibus (causis) mentes aut incitantur aut reflectuntur,
id. de Or. 1, 32, 53:animos, opp. sedare,
id. Or. 19, 63:ipsum ingenium diligentia etiam ex tarditate incitat,
id. ib. 2, 35, 147:quorum studio legendi meum scribendi studium in dies incitatur,
id. Div. 2, 2, 5:quamquam ea incitatur in civitate ratio vivendi,
id. de Or. 3, 60, 226:stultas cogitationes,
Hirt. B. G. 8, 10, 4:quoniam ad hanc voluntatem ipsius naturae stimulis incitamur,
Cic. Rep. 1, 2 fin.; cf.:juvenes ad studium et ad laborem,
id. de Or. 1, 61, 262:aliquem ad servandum genus hominum,
id. Fin. 3, 20, 66:multa Caesarem ad id bellum incitabant,
Caes. B. G. 3, 10, 1:aliquem ad bellum atque arma,
Liv. 1, 27, 3:aliquem ad amplissimam spem,
Suet. Caes. 7:cujus voluptatis avidae libidines temere et effrenate ad potiundum incitarentur,
Cic. de Sen. 12, 39:incitabant (animum ferocem) praeterea conrupti civitatis mores,
Sall. C. 5, 8:cum tibia lumbos incitat,
Juv. 6, 315. —In partic.1.To inspire. nam terrae vis Pythiam Delphis incitabat, naturae Sibyllam, Cic. Div. 1, 36, 79:2.mente incitati,
id. Ac. 2, 5, 14; id. Cat. 63, 93.—In a bad sense, to excite, arouse, stir up:3.neque enim desunt, qui istos in me atque in optimum quemque incitent,
Cic. Fl. 28, 66; cf. id. Fam. 12, 2, 1:et consules senatum in tribunum et tribunus populum in consules incitabat,
Liv. 4, 2, 1:his vocibus cum in se magis incitarent dictatorem,
id. 8, 33, 1:opifices facile contra vos incitabuntur,
Cic. Ac. 2, 47, 144 (shortly before, concitentur); Hirt. B. G. 8, 35 fin.:milites nostri pristini diei perfidiā incitati,
Caes. B. G. 4, 14, 3:civitas ob eam rem incitata,
id. ib. 1, 4:judices,
Quint. 6, 4, 10.—(Acc. to I. B.) To augment, increase, enhance:A.consuetudo exercitatioque et intellegendi prudentiam acuit et eloquendi celeritatem incitat,
Cic. de Or. 1, 20, 90; so,caelibum poenas,
Tac. A. 3, 25.—Hence, incĭtātus, a, um, P. a. (set in rapid motion; hence), swiftly running, flowing, sailing, flying, etc.; in gen., rapid, swift.Lit.:B.imperator equo incitato se in hostes immittens,
at full speed, Cic. N. D. 3, 6, 15:equo incitato,
Caes. B. G. 4, 12 fin. (for which: citato equo;v. cito): milites cursu incitato in summo colle ab hostibus conspiciebantur,
advancing rapidly, id. ib. 2, 26, 3; cf.in the foll. B.: mundi incitatissima conversio,
Cic. Rep. 6, 18 (shortly before: conversio concitatior).—Trop.:cursus in oratione incitatior,
Cic. Or. 59, 201; cf.so of speech: Herodotus sine ullis salebris quasi sedatus amnis fluit: Thucydides incitatior fertur,
id. ib. 12, 39.— Adv.: incĭtātē (acc. to B.), of speech, quickly, rapidly, violently:fluit incitatius,
Cic. Or. 63, 212:quod incitatius feratur (locutio),
id. ib. 20, 67.
Перевод: с латинского на английский
с английского на латинский- С английского на:
- Латинский
- С латинского на:
- Английский